ابتشار

فارسی

ریشه لغت

• عربی

آوایش

• /اِبتِشار/

اسم مصدر

ابتشار (قدیم)‎

1. شادمانی؛ خوشحالی.

   دست بدار از این قدح، گیر عوض از آن فرح/ تا بزند بر اندُهت تابش ابتشار من. «مولوی»

2. بشارت یافتن، خشنود شدن.

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن