ابتلاع

فارسی

ریشه لغت

• عربی

آوایش

• /اِبتِلاع/

اسم مصدر

ابتلاع (قدیم)‎

1. بلعیدن، فرو دادن، قورت دادن.

   حلقوم از ابتلای یبوست در ابتلاع آب دهان عاجز گشت. «خنجی»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین