ابتهاج‌کردن

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /اِبتِهاج/کردَن/

مصدر فعل لازم

ابتهاج‌کردن (قدیم)‎

1. شادی کردن.

   پیوسته به خوشوقتی و ابتهاج بسر می‌برد. «علامه‌شوشتری»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن