ابتهال

فارسی

ریشه لغت

• عربی

آوایش

• /اِبتِهال/

اسم مصدر

ابتهال (قدیم)‎

1. با ناله و زاری دعا کردن. به زاری دعا کردن.

   در مقام تضرع و ابتهال خدای علیم را گواه می‌گیرم. «دهخدا»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین