ابخر

فارسی

ریشه لغت

• عربی

آوایش

• /اَبخِر/

صفت

ابخر (قدیم)‎

1. آنکه دهنش بوی بد می‌دهد؛ گنده‌دهان.

   پیر سگانی که چو شیر ابخرند/ گرگ صفت ناف غزالان دَرند. «نظامی‌گنجوی»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین