ابدالآبدین

فارسی

ریشه لغت

• عربی

آوایش

• /اَبَدُل/آبدین/

اسم مرکب

ابدالآبدین (قدیم)‎

1. زمان بی‌پایان، ابد. همیشه، جاودانه.

   سزای کفر ... او تا ابدالآبدین بدو می‌رسانند. «جرفادقانی»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن