ابدا‌کردن

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /اِبدا/کردَن/

مصدر فعل متعدی

ابداکردن (قدیم)‎

1. اظهار کردن؛ انشاء کردن. ابدا، ابداع کردن.

   در نقد شعر ... صریح‌تر ابتدای ... حکم میکند. «زرین‌کوب»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن