ابراق‌کردن

فارسی

ریشه لغت

• عربی

آوایش

• /اِبراق/کردَن/

مصدر فعل لازم

ابراق‌کردن (قدیم)‎

1. ابراق.

   آتش برقی که ابراقی کرد و پنهان شد. «جوینی»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن