ابرا‌کردن

فارسی

ریشه لغت

• عربی

آوایش

• /اِبرا/کردَن/

مصدر فعل متعدی

ابراکردن (قدیم)‎

1. ابرا.

   چاپلوسی و تزویر ابرای ذمّه و عدم اطلاع خود کرده بود ... و عذر بدتر از گناه می‌آورد. «عبدالرحیم‌کلانتر»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن