ابرد

فارسی

ریشه لغت

• عربی

آوایش

• /اَبرَد/

صفت

ابرد (مجاز)‎

1. آنکه یا آنچه جذابیت و گیرایی ندارد؛ عاری از لطف و گیرایی؛ بی‌مزه، بی‌لطف، یا بی‌مزه‌تر، بی‌لطف‌تر.
2. سرد، سردتر، بارد.

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین