ابرص

فارسی

ریشه لغت

• عربی

آوایش

• /اَبرَص/

صفت

ابرص (قدیم)‎ (پزشکی)‎

1. کسی که به برص مبتلا باشد؛ پیسه.
2. ماه، قرص ماه.

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین