ابرو‌فراخی

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /اَبرو/فَراخی/

حاصل مصدر

ابروفراخی (قدیم)‎ (مجاز)‎

1. خوش‌اخلاقی، گشاده‌رویی.

   دل شه در مجلس تنگ‌بار/ به ابرو‌فراخی درآمد بکار. «نظامی‌گنجوی»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن