ابر‌سیروس

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /اَبرِ/سیروس/

اسم مرکب

ابرسیروس (علوم‌زمین)‎

1. ابری بسیار مرتفع و پراکنده که در آسمان ظاهری پَر مانند دارد. ابر کلاله‌ای.
2. ابری به شکل رشته‌های ظریف سفید یا تکه‌ها یا نوارهای باریک عمدتاً سفید جدا از هم ؛ این ابر جلوه‌ای ریسه دار یا گیسودار یا ابریشمی یا هر دو را دارد، پرسا.

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین