ابر‌کوهه‌ای

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /اَبرِ/کوهِه‌ای/

اسم مرکب

ابرکوها‌اب (علوم‌زمین)‎

1. ابری سفید رنگ و مانند توده‌های پنبه که باران‌زا نیست. کومولوس.

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن