ابزار‌صورت

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /اَبزارِ/صورَت/

اسم مرکب

ابزار‌صورت (گفتگو)‎ (مجاز)‎

1. اجزای مشخص چهره.

   همه ابزار صورتش پایین افتاده بود. چانه و نوک دماغ که جای خود داشت. لپ‌هایش و زیر چشم‌هایش و لب‌ها هم. آل‌احمد»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن