ابصر

فارسی

ریشه لغت

• عربی

آوایش

• /اَبصر/

صفت

ابصر (قدیم)‎

1. بیناتر؛ آگاه‌تر. بیننده‌تر، بینا.

   وزیر مالیه سابق ... اقدام و ابصر بود. «افضل‌الملک»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین