ابطال‌پذیری

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /اِبطال/پَذیری/

حاصل مصدر

ابطال‌پذیری

1. وضع و حالت ابطال‌پذیر.

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن