ابطال‌کردن

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /اِبطال/کردَن/

مصدر فعل متعدی

ابطال‌کردن

1. ابطال.

   حکم جدیدی دادند و حکم قبلی را ابطال کردند.

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن