ابل

فارسی

ریشه لغت

• عربی

آوایش

• /اِبِل/

اسم

اِبِل (قدیم)‎

1. مفردِ ابلان؛ شتر.

   گفتم بگریم تا ابل چون خر فرو ماند به گِل/ وین نیز نتْوانم که دل با کاروانم می‌رود. «سعدی»

اسم

اَبُل

1. (عامیانه): مخفف ابوالـ... مانند ابوالحسن، ابوالفتح، ابوالقاسم و مانند آن‌ها.
2. نره، احلیل (در تداول لات‌ها)

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین