فارسی

ویرایش

ریشه لغت

ویرایش
  • فارسی

آوایش

ویرایش
  • /اَبلَه/فریب/

ابله‌فریب

  1. فریب دهنده افراد نادان.
    مردی ابله فریب بوده. «محمدتقی‌شوشتری»

منابع

ویرایش
  • فرهنگ بزرگ سخن