ابن‌السری

فارسی

ریشه لغت

• عربی

آوایش

• /اِبنُ‌السّری/

صفت

ابن‌السری (قدیم)‎

1. بزرگ‌زاده.

   در استحقاق ملک‌‌ پروری و اعتناقِ پادشاهی و سروری فضیلت اختصاصی و ابن‌السری حاصل دارد. «بهاالدین‌منشی»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن