ابهام

فارسی

ریشه لغت

• عربی

آوایش

• /اِبهام/

اسم مصدر

ابهام

1. مبهم بودن، پیچیدگی، عدم وضوح و روشنی.
2. (ادبی): در بدیع، آوردن کلام به گونه‌ای که احتمال دو معنی متضاد در آن باشد، مانند: خانه‌هاشان بلند و همت پَست/ یا رب این هر دو را برابر کن.
3. (قدیم): انگشت شست.

صفت

1. پوشیدگی، تاریکی.

مصدر متعدی

1. پوشیده گذاشتن، پوشیده سخن گفتن.

---

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین