ابوالچپ

فارسی

ریشه لغت

• عربی

آوایش

• /اَبؤل/چَپ/

اسم مرکب

ابوالچپ (موسیقی‌ایرانی)‎

1. گوشه‌ای در دستگاه‌های همایون، ماهور، و راست پنجگاه.

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن