ابوت

فارسی

ریشه لغت

• عربی

آوایش

• /اُبُوَّت/

اسم مصدر

ابوت (قدیم)‎ (مجاز)‎

1. پدری، پدر شدن، پدر بودن. اصل و تبار.

   بسیار وقت باشد که اُبُوَّت و شجاعت سود ندارد. «عنصرالمعالی»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین