ابوطیاره

فارسی

ریشه لغت

• عربی

آوایش

• /اَبو/طیّاره/

اسم مرکب

ابوطیاره (گفتگو)‎ (طنز)‎ (مجاز)‎

1. اتومبیل (یا دوچرخه یا موتورسیکلت) بسیار کهنه و فرسوده.

   قسط‌های این ابوطیاره را من خودم دارم می‌دهم. «اسماعیل‌فصیح»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن