ابیون

فارسی

ریشه لغت

• یونانی

آوایش

• /اَبی‌/یون/

اسم

ابیون (قدیم)‎

1. افیون، اپیون، تریاک.

   چون ابیون که اندر او سردیِ زحل است. «ابوریحان بیرونی»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن