ابی‌الضیم

فارسی

ریشه لغت

• عربی

آوایش

• /اَبِیّ‌اُلضیم/

صفت

ابی‌الضیم (قدیم)‎

1. ویژگی آنکه در برابر ستمگران، اظهار ناتوانی نمی‌کند.

   مردی منیع‌الطبع، ابی‌الضیم، خم‌نشو ... و حساب‌دان بود. «حمدالله مستوفی»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن