اتاقه

فارسی

ریشه لغت

• ترکی

آوایش

• /اُتاقِه/

اسم

اتاقه (قدیم)‎

1. تاجی که از پرهای بعضی مرغان سازند. این کلمه با فعل زدن و افتادن و داشتن صرف شود. اتاغه.

منابع

• فرهنگ لغت معین