اتضاح‌یافتن

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /اِتِّضاح/یافتَن/

مصدر فعل لازم

اتضاح‌یافتن

1. اتضاح.

   چون حقایق بر او به تمامی اتضاح یافت آمن نشست. «سید قطب»

منابع

• فرهنگ بزرگ‌ سخن