اتعاب

فارسی

ریشه لغت

• عربی

آوایش

• /اِتعاب/

اسم مصدر

اتعاب (قدیم)‎

1. به رنج و سختی افکندن؛ جمع تعب.

   اگر همه محکمات بودی، حاجت به تکلف و نظر و اتعاب فکرت نبودی. «میبدی»

منابع

• فرهنگ بزرگ‌ سخن