اتفاقیه

(اِ تِّ یُِ)

فارسی

ریشه‌شناسی

• عربیاتفاقیة (ص نسب.)

1. مؤنث اتفاقی.
2. اتفاق افتاده، واقع شده.
3. گاه به گاه.

منابع

• فرهنگ لغت معین