اتقا

فارسی

ریشه لغت

• عربی

آوایش

• /اِتِّقا/

اسم مصدر

اتقا (قدیم)‎

1. پرهیز کردن، تقویٰ.

   اتقای معاصی.

منابع

• فرهنگ بزرگ‌ سخن