اتلاف‌کردن

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /اِتلاف/کردن/

مصدر فعل متعدی

اتلاف‌کردن

1. اتلاف.

   او سخت مشغول مطالعه است و وقتش را اتلاف نمی‌کند.

منابع

• فرهنگ بزرگ‌ سخن