اثبات‌کردن

فارسی

ریشه شناسی

• فارسی

آوایش

• /اِثبات/کردَن/

مصدر فعل متعدی

اثبات‌کردن

1. اثبات.

   تاجر برآن می‌شود آن را عملاً اثبات کند. «جعفر شهری»

مترادف‌ها

• اثبات، اثباتاً، اثبات گرا، اثبات گرایی، اثبات شدن، اثبات افتادن، به اثبات رساندن، به اثبات رسیدن

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن