اثواب

فارسی

ریشه لغت

• عربی

آوایش

• /اَثواب/

اسم

اثواب (قدیم)‎

1. لباس‌ها، جامه‌ها، جمعِ ثوب.

   خلاع رخشنده و اصولی ارزنده به سران سپاه و حاجبان درگاه عنایت گشته. «رضا شیرازی»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین