اجبار‌کردن

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /اِجبار/کردن/

اسم مرکب

اجبار‌کردن

1. او را به انجام دادن کاری واداشتن.

   گفته‌اند مُضارّت نکنند مادر را به رضاع فرزند، یعنی اجبار نکنند بدو. «جرجانی»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن