اجتناب‌پذیر

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /اِجتناب/پذیر/

اسم مرکب

اجتناب‌پذیر

1. ویژگی آنچه می‌توان از آن پرهیز کرد.

   اطاعت از قانون اجتناب‌پذیر نیست.

مترادف‌ها

• اجتناب، اجتناب‌ناپذیر ‌

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن