اجتناب‌پذیر

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /اِجتناب/پذیر/

اسم مرکب

اجتناب‌پذیر

1. ویژگی آنچه می‌توان از آن پرهیز کرد. اطاعت از قانون اجتناب‌پذیر نیست.

مترادف ها

• اجتناب
• اجتناب‌ناپذیر ‌

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن