اجتهاد‌کردن

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /اِجتهاد/کردن/

مصدر فعل لازم

اجتهاد کردن (قدیم)‎ (فقه)‎

1. اجتهاد.
2. هر که اجتهاد کرد و صواب کرد، وی را دو مُزد است. «امام محمد غزالی»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن