اجلا

فارسی

ریشه لغت

• عربی

آوایش

• /اِجلا/

اسم مصدر

اِجلا (قدیم)‎

1. بیرون کردن از جایی.

   اجلای بنی‌النضیر از دیار و حصون ایشان. «اسماعیل جرجانی»

اسم

اَجِلّا (قدیم)‎

1. بزرگان، بزرگواران.

   .../ ای رفیع اندر اجلا وی وحید اندر کبار. «محمد مختاری»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن