اجماع‌داشتن

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /اِجماع/داشتن/

مصدر فعل لازم

اجماع‌داشتن (قدیم)‎

1. جمع شدن.

   مردم رجاله هم دنبال آنها اجماعی داشتند. «حاج سیاح»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن