اجهل

فارسی

ریشه لغت

• عربی

آوایش

• /اَجهَل/

صفت

اجهل (قدیم)‎

1. نادان‌تر، نادان‌ترین. جاهل.

   پای بازی شرعاً و عقلاً زشت باشد از اجهل مردمان و محال بُوَد که افضل مردمان آن کنند. «هجویری»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین