احتجاج‌به‌دلیل

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /اِحتجاج/به/دَلیل/

اسم مرکب

احتجاج‌به‌دلیل (ادبی)‎

1. در بدیع، ادعا کردن چیزی و آوردن دلیل برای اثبات آن، مانند:

   بنام ایزد که تو باغی و گر برهان کسی خواهد/ قدت سرو است و مویت مشک و زلفت سنبل و گل، رخ.

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن