احتراس‌کردن

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /اِحتِراس/کردَن/

مصدر فعل لازم

احتراس‌کردن

1. خود را از خطر دور نگاهداشتن.

   هر آینه هر کس که شروعی پیوندند، از بیم صولت او احتراس و تصوّن کند. «منتجب‌الدین جوینی»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن