احتساب‌کردن

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /اِحتساب/کردَن/

مصدر فعل لازم

احتساب‌کردن (قدیم)‎

1. باز داشتن کسی از انجام کارهای خلاف شرع، امر به معروف و نهی از منکر کردن.

   جمعی را دید در آن موضع، خمر می‌خوردند ... صوفیان در اضطراب آمدند و خواستند که احتساب کنند. «محمدبن منور»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن