احتشام نگاه داشتن

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /اِحتِشام/نگاه/داشتن/

اسم مرکب

احتشام‌نگاه‌داشتن (قدیم)‎

1. رعایت کردنِ حرمت کسی.

   دشمن در اظهار عیوب، احتشامی نگاه دارد. «خواجه‌نصیر طوسی»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن