احتفال

فارسی

ریشه لغت

• عربی

آوایش

• /اِحتِفال/

اسم مصدر

احتفال (قدیم)‎

1. جمع شدن در مجلسی (مانند مهمانی).

   محل احتفال رسمی نامزدی. «حمدالله مستوفی»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن