احتوا

فارسی

ریشه لغت

• عربی

آوایش

• /اِحتوا/

اسم مصدر

احتوا

1. در بر داشتن، شامل بودن.

   کتاب او به سبب دقت نظر و احتوا بر مطالب متنوع، اهمیت دارد. «زرین‌کوب»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن