احتیاط‌داشتن

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /اِحتِیاط/داشتن/

مصدر فعل لازم

احتیاط‌داشتن (گفتگو)‎

1. مشکوک‌ بودن به پاکی یا نجاست یا حلال و حرام بودن چیزی.
2. پروا داشتن، ملاحظه داشتن، بیمناک بودن.

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن