احتیال

(اِ)

فارسی

ریشه‌شناسی

• عربی

مصدر لازم

1. حیله کردن.
2. ذمُه دیگری را پذیرفتن.

(اِم

صفت

1. حیله - گری، چاره ساختن.

منابع

• فرهنگ لغت معین