احتیال

فارسی

ریشه لغت

• عربی

آوایش

• /اِحتیال/

اسم مصدر

احتیال (قدیم)‎

1. چاره‌گری، تدبیر. حیله‌گری، نیرنگ‌بازی. حیله کردن.

   ایشان را به باد احتیال فرو توان نشاند. «جوینی»

2. ذمُه دیگری را پذیرفتن.

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین