احدالجانبین

فارسی

ریشه لغت

• عربی

آوایش

• /اَحدُالجانِبَین/

اسم مرکب

احدالجانبین (قدیم)‎

1. یکی از دو طرف.

   اگر در احدالجانبین، قضیه‌ای مهمل مانَد، به حُسن تدبیر تدارک آن کرده پیش از فوت به تلافی اهتمام نماید.‌ «نخجوانی»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن